Διάσχιση Κακαρδίτσας!

Ήταν εξαρχής ένα πολύ τολμηρό εγχείρημα ωστόσο παρά την κούραση που κυριάρχησε στο τέλος της 15ώρης πεζοπορίας είμαστε έτοιμοι να το επαναλάβουμε με τις απαραίτητες προσθήκες και βελτιώσεις. 

Η ιδέα είχε πέσει εδώ και καιρό στο σύλλογο αλλά όσες φορές το βάλαμε στο πρόγραμμα είμαστε άτυχοι λόγω καιρικών συνθηκών, έτσι η Κακαρδίτσα ήταν μια κορυφή που είχαμε χρόνια να πατήσουμε με οργανωμένη εξόρμηση του ΣΟΧΤ. Σε ένα τέτοιο βουνό όμως δεν είναι πάντα αρκετό η κορυφή, θέλουμε κάτι παραπάνω έτσι ακούστηκε η μαγική λέξη: "διάσχιση". Στη συζήτηση μπήκαν διάφορες ιδέες όπως το Γαρδίκι- Ματσούκι αλλά με παράκαμψη της κορυφής, επειδή όμως η κατάκτηση της κορυφής είναι πάντα ένα κίνητρο αποφασίσουμε η όποια διαδρομή σχεδιάσουμε να περάσει από την κορυφή. 

Το απόγευμα του Σαββάτου βρεθήκαμε όλοι στο Γαρδίκι και μετά τον καφέ στο σπίτι της Βιβής που μας φιλοξένησε κατηφορίσαμε στο διπλανό χωριό την Αθαμανία( Μουτσιάρα) όπου υπήρχε παραδοσιακό γλέντι. Επειδή ξέραμε καλά τι μας περιμένει την επόμενη μέρα επιδείξαμε αυτοσυγκράτηση στο κρασί που έρεε άφθονο και το άκουσμα του κλαρίνου και έτσι κοντά στα μεσάνυχτα υπό το φως του σχεδόν πανσέληνου φεγγαριού επιστρέψαμε στα κρεβάτια μας για την ολιγόωρη ανάπαυση. 


Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 04:00 το πρωί και κατά τις 04:30 ξεκινήσαμε από την πλατεία του χωριού τη μεγάλη ανάβαση. Με το πρώτο φως είχαμε ήδη προωθηθεί ψηλά στο βουνό και πριν ο ήλιος ανέβει πολύ ψηλά είμαστε στην κορυφή της Κακαρδίτσας 2429 μ. έχοντας προηγουμένως μια απρόσμενη συνάντηση με μια αρκούδα που φάνηκε να διασχίζει και αυτή το βουνό. Η συνάντηση με αυτό το υπέροχο πλάσμα δεν κράτησε πολύ είχαμε όμως την μοναδική ευκαιρία να τραβήξουμε αρκετές φωτογραφίες που θα καμαρώνουμε για καιρό. 


Από την κορυφή κατηφορίσαμε προς το Ματσούκι για να γεμίσουμε τα παγούρια μας αλλά δεν χάσαμε την ευκαιρία να μαζέψουμε και νάνες από το μαντρί που συναντήσαμε. Φτάνοντας στο χωματόδρομο κινηθήκαμε βόρεια με κατεύθυνση προς το Μπάρο και διασχίζοντας 3-4 χιλιόμετρα χωματόδρομου φτάσαμε στο εντυπωσιακό ξωκλίσι του Πρ. Ηλία. Από εκεί ανηφορίσαμε πάλι στην γλυκιά κόψη για να βγούμε στην κορυφογραμμή της Κακαρδίτσας. Βγαίνοντας ξανά σε υψόμετρο 2200 μ. απλωνόταν μπροστά μας τα βοσκοτόπια της Τζούρτζιας. Εκεί ξεκίνησε και η τελική μαραθώνια κατάβαση που κατέληξε μέσα στο χωριό. 


Οι εικόνες που συναντήσαμε στο αλπικό τοπίο της Κακαρδίτσας και των Τζουμέρκων με τις εντυπωσιακές πτυχώσεις του ασβεστόλιθου αλλά και στο δάσος της Τζούρτζιας και βέβαια το συναπάντημα με την αρκούδα, μπήκαν στη ζυγαριά με την κούραση που ήταν πραγματικά μεγάλη αλλά η ζυγαριά πάλι έγειρε στις εμπειρίες που σε κάνουν να ξεπερνάς την κούραση και να θες και πάλι να βρεθείς στο βουνό!        

---