Στο όμορφο και κατάλευκο Χιονοδρομικό Κέντρο Περτουλίου έκοψε για άλλη μια χρονιά την πίτα ο Σύλλογος Ορειβασίας Χιονοδρομίας Ν. Τρικάλων. Η παράδοση αυτή κρατάει περισσότερα από 30 χρόνια καθώς το ΣΟΧΤ κόβει εκεί την πίτα του από την ίδρυση του Χιονοδρομικού Κέντρου το 1982. Οι μικροί αθλητές του συλλόγου πλημμύρισαν από νωρίς το πρωί τις πίστες του κέντρου ενώ έκδηλος ήταν ο ενθουσιασμός τους όταν κλίθηκαν να αγωνιστούν στον μικρό αγώνα – γιορτή που στήθηκε. Παρότι οι καιρικές συνθήκες για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά δεν είναι ευνοϊκές ο ΣΟΧΤ μένει πιστός στην παράδοση και καταφέρνει και το 2015 να λειτουργεί μια ιδιαίτερα μαζική αθλητική ακαδημία χιονοδρομίας που αναμένεται να προσφέρει πολλά στο χειμερινό αθλητισμό τα επόμενα χρόνια. Η εκδήλωση βέβαια δεν ήταν μόνο για τους χιονοδρόμους αλλά για όλους τους φίλους του συλλόγου έτσι δεκάδες ήταν τα παιδιά της αθλητικής ακαδημίας αναρρίχησης μαζί με τους γονείς του που έκαναν της Κυριακάτικη βόλτα τους στο Περτούλι με αφορμή την εκδήλωση ενώ και το τμήμα πεζοπορίας συμμετείχε στην όμορφη εκδήλωση μετά από μια απολαυστική βόλτα στα χιονισμένα Λιβάδια. Στο σύντομο χαιρετισμό του ο πρόεδρος του συλλόγου κ. Χάρης Καλλιάρας ευχαρίστησε για την παρουσία τους αλλά και τη στήριξή τους στο έργο του συλλόγου τον κ. Σ. Καλαμαρά (Αντιδήμαρχο Δ. Πύλης), τον κ. Α. Γιαννοτάκη (πρόεδρο Δ.Σ. Δ. Πύλης), τον κ. Σ. Κουτσιανίτη (πρόεδρο Τ.Κ. Περτουλίου), τον κ. Γ. Κωτούλα (Πρ. Ξενοδόχων-Επαγγελματιών Ορεινού Όγκου «ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ»), τους εκπροσώπους του Ο.Χ.Ο. Καρδίτσας και αναφέρθηκε στους στόχους του συλλόγου για το 2015. Την εκδήλωση και τις δράσεις του συλλόγου στήριξαν για άλλη μια χρονιά με τις χορηγίες τους η «Υδρόγειο Ασφαλιστική», η γαλακτοβιομηχανία «Όλυμπος», το κατάστημα «Woodland» και οι φούρνοι «Διαλεχτό». Η δράση του συλλόγου συνεχίζεται το επόμενο διάστημα με αναβάσεις σε βουνά αλλά και πλούσιο αγωνιστικό πρόγραμμα. *ευχαριστούμε θερμά τον φίλο Μανώλη Καραμίχο για τις φώτο.
0 Comments
Δεκάδες ήταν τα μέλη του συλλόγου που ανταποκρίθηκαν στο πρωτότυπο κάλεσμα για μια οικογενειακή πεζοπορία στους λόφους της πόλης. Έχουμε πει πως το περπάτημα είναι η πιο φυσική κίνηση για το ανθρώπινο σώμα και δεν χρειάζεται πάντα να είναι μια διαδικασία επίπονη και κουραστική. Η συγκεκριμένη δράση είναι η πρώτη μιας σειράς δραστηριοτήτων με στόχο την "κινητοποίηση" ευρύτερου κοινού και την επαφή όσο το δυνατών περισσότερων συμπολιτών μας με την πεζοπορία. Η διαδρομή ξεκίνησε στα όρια του συνοικισμού Λεπτοκαρυά στους πρόποδες των λόφων και καλύφθηκαν περίπου 5 χιλιόμετρα με εκπληκτική θεά προς την πόλη των Τρικάλων και τα βουνά που την περιστοιχίζουν. Στη δράση συμμετείχαν πολλά από τα παιδιά των αθλητικών ακαδημιών του συλλόγου με τους γονείς τους, στοιχείο που δίνει από μονό τους ξεχωριστή αξία στην προσπάθεια. Στο διάλειμμα έγινε και μια σύντομη παρουσίαση σε θέματα προσανατολισμού στο βουνό και τοπογραφική ενημέρωση από το μέλος του συλλόγου Κωνσταντίνο Παπαχρήστο. Ήταν μια ομολογουμένως επιτυχημένη δράση που θα επαναληφθεί και θα εμπλουτιστεί και με νέα στοιχεία στο άμεσο μέλλον. Με λίγα λόγια η θέα από την κορυφή Χατζή που πατήσαμε την Κυριακή 14/12/2014. Το προαίσθημα ότι οι συνθήκες θα είναι ιδανικές δικαιώθηκε και η ομάδα μας απόλαυσε μια από τις ομορφότερες αναβάσεις της περιόδου. Η αναχώρηση κάπως πρωινή αφού αυτό επέβαλε η απόσταση που έπρεπε να διανυθεί οδικώς αλλά και στη συνέχεια η ανάβαση στην τόσο ιδιαίτερη κορυφή της Μεσοχώρας. Το περπάτημα ξεκίνησε λίγο πάνω από τον οικισμό Σπίτια Μεσοχώρας με ιδανικές συνθήκες. Ο ήλιος γρήγορα έσπασε την πρωινή παγωνιά και η νέφωση κρατήθηκε χαμηλά για να απολαύσουμε την μοναδική θέα από το Ιόνιο μέχρι το Αιγαίο και από τα Τζουμέρκα μέχρι τα Άγραφα και τα Ακαρνανικά Όρη. Ο Ασπροπόταμος, η Κακαρδίτσα, Λουπάτα- Μαρόσα- Αυγό, κάτω από τον εκθαμβωτικά μπλε ουρανό. Για την κορυφή χρειαστήκαμε περίπου 3,5 ώρες αλλά δεν τσιγγουνεφτήκαμε το χρόνο εκεί αφού παραμείναμε για περίπου μια ώρα στα (2038μ.) Επειδή δεν προβλέπονται χιονοπτώσεις μέσα στην εβδομάδα θα ανακοινωθούν αναβάσεις για τις επόμενες δύο Κυριακές του χρόνου. Με τον Πανελλήνιο Αγώνα Ανάπτυξης στην Κομοτηνή ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα της αγωνιστικής αναρρίχησης για το 2014. Στον πρώτο αγώνα της περιόδου που πραγματοποιήθηκε στον Βόλο στις 25/10 οι μικροί αθλητές του ΣΟΧΤ πρωταγωνίστησαν κατακτώντας 1η (Τσαβέας Θεόδωρος) και 3η θέση (Οικονόμου Ορέστης και Ιάσωνας) στην κατηγορία Προαγωνιστική Β’ Αγοριών. Ενώ και στις άλλες κατηγορίες σημαντική ήταν η παρουσία των τρικαλινών αθλητών: Θεοχάρης Φίλλιπος 16ος , Σκρέκα Κων/να 9η, Ζηντζόβα Μαρία 11η, Δήμου Υακίνθη 5η. Στον δεύτερο αγώνα της περιόδου στις 15/11 στην Κομοτηνή την σκυτάλη πήραν τα κορίτσια της ομάδας με την Δήμου Υακίνθη να κατακτά την 1η θέση στην Προαγωνιστική Β’ Κοριτσιών και την Ζηντζόβα Μαρία την 5η θέση στην Προαγωνιστική Α’ Κοριτσιών ενώ τα αγόρια της ομάδας κατετάγησαν : Τσαβέας Θοδωρής 5ος , Οικονόμου Ορέστης 8ος, Οικονόμου Ιάσωνας 9ος. Οι επιτυχίες των παιδιών γέμισαν χαρά τα μέλη και τους προπονητές του συλλόγου καθώς φαίνεται ότι η συστηματική δουλειά των τελευταίων ετών στις ακαδημίες του συλλόγου που συμμετέχουν παιδιά από 4 ετών αρχίζει να αποδίδει με τους μικρούς αθλητές να πρωταγωνιστούν στους πανελλήνιους αγώνες. Σημαντικότερο βέβαια είναι τα παιδιά να αγαπήσουν το άθλημα και να τα δούμε να πρωταγωνιστούν τα επόμενα χρόνια καθώς έχουν το μέλλον μπροστά τους. Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το φθινοπωρινό πρόγραμμα αναβάσεων του ορειβατικού τμήματος του ΣΟΧΤ. Μετά την άκρως επιτυχημένη Πανθεσσαλική Ορειβατική Συνάντηση στον Κόζιακα στα τέλη Σεπτέμβρη το ταξίδι είχε αρκετούς σταθμούς στα κοντινά μας βουνά. Στο μοναδικό δάσος του Λογγά που περπατήσαμε με τα παιδιά του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού γύρω από τη λίμνη και μιλήσαμε για τα μανητάρια αλλά και με τους φίλους του ΕΟΣΚ ψηλότερα. Επόμενη στάση Καστανιά όπου πατήσαμε και το πρώτο μας χιόνι και στη συνέχεια Τριγγία(2204μ.) για να φύγουμε λίγο ψηλότερα από τα 2000 μέτρα. Τα Άγραφα δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτό το ταξίδι και έτσι στις αρχές του Νοέμβρη βρεθήκαμε στο Μπορλέρο(2017μ.) για να θαυμάσουμε τα μοναδικά χρώματα της Λίμνης Πλαστήρα και του δάσους που το περιβάλλει. Παράλληλα το αγωνιστικό τμήμα αναρρίχησης έφερε για μια ακόμη φορά επιτυχίες στο σύλλογό μας. Στους Πανελλήνιους αγώνες αναρρίχησης που έγιναν στο Βόλο 25/10/2014, στην προαγωνιστική κατηγορία αγοριών κατακτήσαμε το χρυσό(Τσαβέας Θοδωρής) και δύο χάλκινα μετάλλια(Οικονόμου Ορέστης και Ιάσονας) και συνεχίζουμε. Μερικές εικόνες από την πλούσια δράση του τελευταίου διαστήματος. Αγώνες ΑναρρίχησηςΜπορλέροΚαστανιάΤριγγία Οι μικροί μας φίλοι είχαν την τιμητική τους την Κυριακή 28 Σεπτέμβρη όπου ο ΣΟΧΤ βρέθηκε στα Μετέωρα. Η αθλητική ομάδα του παιδικού τμήματος αναρρίχησης συμμετείχε στις εκδηλώσεις για την 26η Πανελλήνια Αναρριχητική Συνάντηση και σκαρφάλωσαν στα "Μικρά Τείχη" ενώ το πεζοπορικό τμήμα έκανε τον γύρω των Μετεώρων με πολύ νέο αίμα στην ομάδα. Ο ενθουσιασμός όσων συμμετείχαν στις δράσεις ήταν έκδηλος καθώς πέρα από το εκπληκτικό φυσικό τοπίο που όλοι απόλαυσαν, τα βράχια ήταν γεμάτα από αναρριχητές που συμμετείχαν στη συνάντηση και πρόσφεραν πλούσιο θέαμα.
Στα γυρίσματα της νέας τηλεοπτικής εκπομπής "Επιστροφή στο Χωριό" που θα προβληθεί τον Οκτώβριο στον Alpha βρέθηκαν τα μέλη του ΣΟΧΤ και παρουσίασαν αθλήματα βουνού στην περιοχή του Ασπροποτάμου. Πιο συγκεκριμένα το Σάββατο 6/9 μέλη του συλλόγου και αθλητές των παιδικών τμημάτων πραγματοποίησαν ένα εντυπωσιακό ραπέλ από τη γέφυρα Αλεξίου ύψους 30 μέτρων και έκαναν επίδειξη κανόε- καγιάκ στον Ασπροπόταμο. Την Κυριακή 7/9 ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Χάρης Καλλιάρας και οι προπονητές Βασίλης Σιδέρης και Βιβή Τόγελου βρέθηκαν στο "τραπέζι" της εκπομπής στην πλατεία του Γαρδικίου και μίλησαν για την υπαίθριες δραστηριότητες στην περιοχή και τη δράση του συλλόγου. Ήταν εξαρχής ένα πολύ τολμηρό εγχείρημα ωστόσο παρά την κούραση που κυριάρχησε στο τέλος της 15ώρης πεζοπορίας είμαστε έτοιμοι να το επαναλάβουμε με τις απαραίτητες προσθήκες και βελτιώσεις. Η ιδέα είχε πέσει εδώ και καιρό στο σύλλογο αλλά όσες φορές το βάλαμε στο πρόγραμμα είμαστε άτυχοι λόγω καιρικών συνθηκών, έτσι η Κακαρδίτσα ήταν μια κορυφή που είχαμε χρόνια να πατήσουμε με οργανωμένη εξόρμηση του ΣΟΧΤ. Σε ένα τέτοιο βουνό όμως δεν είναι πάντα αρκετό η κορυφή, θέλουμε κάτι παραπάνω έτσι ακούστηκε η μαγική λέξη: "διάσχιση". Στη συζήτηση μπήκαν διάφορες ιδέες όπως το Γαρδίκι- Ματσούκι αλλά με παράκαμψη της κορυφής, επειδή όμως η κατάκτηση της κορυφής είναι πάντα ένα κίνητρο αποφασίσουμε η όποια διαδρομή σχεδιάσουμε να περάσει από την κορυφή. Το απόγευμα του Σαββάτου βρεθήκαμε όλοι στο Γαρδίκι και μετά τον καφέ στο σπίτι της Βιβής που μας φιλοξένησε κατηφορίσαμε στο διπλανό χωριό την Αθαμανία( Μουτσιάρα) όπου υπήρχε παραδοσιακό γλέντι. Επειδή ξέραμε καλά τι μας περιμένει την επόμενη μέρα επιδείξαμε αυτοσυγκράτηση στο κρασί που έρεε άφθονο και το άκουσμα του κλαρίνου και έτσι κοντά στα μεσάνυχτα υπό το φως του σχεδόν πανσέληνου φεγγαριού επιστρέψαμε στα κρεβάτια μας για την ολιγόωρη ανάπαυση. Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 04:00 το πρωί και κατά τις 04:30 ξεκινήσαμε από την πλατεία του χωριού τη μεγάλη ανάβαση. Με το πρώτο φως είχαμε ήδη προωθηθεί ψηλά στο βουνό και πριν ο ήλιος ανέβει πολύ ψηλά είμαστε στην κορυφή της Κακαρδίτσας 2429 μ. έχοντας προηγουμένως μια απρόσμενη συνάντηση με μια αρκούδα που φάνηκε να διασχίζει και αυτή το βουνό. Η συνάντηση με αυτό το υπέροχο πλάσμα δεν κράτησε πολύ είχαμε όμως την μοναδική ευκαιρία να τραβήξουμε αρκετές φωτογραφίες που θα καμαρώνουμε για καιρό. Από την κορυφή κατηφορίσαμε προς το Ματσούκι για να γεμίσουμε τα παγούρια μας αλλά δεν χάσαμε την ευκαιρία να μαζέψουμε και νάνες από το μαντρί που συναντήσαμε. Φτάνοντας στο χωματόδρομο κινηθήκαμε βόρεια με κατεύθυνση προς το Μπάρο και διασχίζοντας 3-4 χιλιόμετρα χωματόδρομου φτάσαμε στο εντυπωσιακό ξωκλίσι του Πρ. Ηλία. Από εκεί ανηφορίσαμε πάλι στην γλυκιά κόψη για να βγούμε στην κορυφογραμμή της Κακαρδίτσας. Βγαίνοντας ξανά σε υψόμετρο 2200 μ. απλωνόταν μπροστά μας τα βοσκοτόπια της Τζούρτζιας. Εκεί ξεκίνησε και η τελική μαραθώνια κατάβαση που κατέληξε μέσα στο χωριό. Οι εικόνες που συναντήσαμε στο αλπικό τοπίο της Κακαρδίτσας και των Τζουμέρκων με τις εντυπωσιακές πτυχώσεις του ασβεστόλιθου αλλά και στο δάσος της Τζούρτζιας και βέβαια το συναπάντημα με την αρκούδα, μπήκαν στη ζυγαριά με την κούραση που ήταν πραγματικά μεγάλη αλλά η ζυγαριά πάλι έγειρε στις εμπειρίες που σε κάνουν να ξεπερνάς την κούραση και να θες και πάλι να βρεθείς στο βουνό! Ο ΣΟΧΤ μετείχε με 15 μέλη στην Πανελλήνια συγκέντρωση του Ψηλορείτη – Ένα πλούσιο οδοιπορικό σε ορειβατικές, πολιτιστικές δραστηριότητες αλλά και σε εξωτικές παραλίες Με αφορμή τη διοργάνωση της 74ης Πανελλήνιας Ορειβατικής Συνάντησης στις 19 και 20 Ιουλίου από τους Ορειβατικούς συλλόγους Ηρακλείου και Ρεθύμνου για πρώτη φορά από το 1948 στον Ψηλορείτη (2.456 μέτρα) ο Σύλλογος Ορειβασίας Χιονοδρομίας Τρικάλων με 15 μέλη παράλληλα με τη συμμετοχή στις εκδηλώσεις κατάρτισε ένα πλούσιο δεκαήμερο «γεμάτο» από ορειβατικές πορείες, διασχίσεις, πολιτιστικές και τουριστικές επισκέψεις και φυσικά αναρίθμητες βουτιές στα καταγάλανα νερά της νότιας και βόρειας ακτογραμμής του νησιού. Με πρώτο σταθμό του ταξιδιού το Ηράκλειο είχαμε στη διάθεσή μας μερικές ώρες να γνωρίζουμε την πόλη. Κατόπιν επισκεφθήκαμε το Ενυδρείο στις Γούρνες όπου θαυμάσαμε τον πανέμορφο κόσμο της θάλασσας, αυτόν που πρέπει να προστατεύσουμε πάση θυσία. Επόμενος σταθμός η Κνωσός. Στην Κρήτη ο επισκέπτης που θέλει να γνωρίσει καλύτερα όλες τις πλευρές του νησιού πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στην ιστορία και τους ανθρώπους, τους θρύλους και τις παραδόσεις, να ξεχωρίσει τα ίχνη που χάνονται στους αρχαίους χρόνους, να αδράξει το μίτο της Αριάδνης και τους συμβολισμούς των μύθων περιηγούμενος στα αρχαία ανάκτορα της Κνωσού, κατόπιν να ανηφορίσει προς τα Ανώγεια (στάση για καφέ και επίσκεψη στο μουσείο Ξυλούρη) και στη συνέχεια προς την Κοιλάδα της Νίδας στα 1358 μέτρα. Εκεί κοντά στο Σπήλαιο Ιδαίον Άντρον η Ρέα σύζυγος του Κρόνου είχε κρύψει το στερνοπαίδι της τον Δία για να τον γλιτώσει από τη μανία του πατέρα του. Σε ένα γραφικό εκκλησάκι πάνω από τη Νίδα (που κάποιους μας ταξίδεψε πίσω στο χρόνο είχαμε κατασκηνώσει σε μια αντίστοιχη ανάβαση το 1994), διοργανώθηκε η Πανελλήνια Συγκέντρωση στην οποία οι Κρητικοί μας καλωσόρισαν με τσικουδιά, κρύο νερό και ζεστά χαμόγελα. Λίγο αργότερα διαπιστώσαμε πως για πρώτη φορά οι διοργανωτές (πήραν άριστα σε πολλά σημεία) άφησαν κατά μέρους μονότονες διαδικασίες δίνοντας το νόημα στο χορό και το γλέντι. Προηγήθηκε πλούσιο φαγητό με «σπεσιαλιτέ» οφτό (το αρνάκι ψήνεται όρθιο σε δύο αντικριστά κομμάτια), χοιρινό, πιλάφι, σαλάτα και άφθονο κρασί χωρίς τη χρήση πλαστικών πιάτων. Το γλέντι άναψε για τα καλά όταν το χορευτικό του συλλόγου Ανωγείων υπό τους ήχους της λύρας χόρεψε κρητικούς χορούς κι ανάμεσά τους έναν παραδοσιακό που ξεκινά χωρίς μουσική γιατί ανάγεται στους βοσκούς που προσπαθούσαν με τον τρόπο αυτό να μην αφήνουν να ακούγεται το κλάμα του Δία και τον αντιληφθεί ο Κρόνος. Έτσι το γλέντι κορυφώθηκε μέχρι τις 2 το πρωί κάτω από έναν διαμαντένιο ουρανό όπου τα αστέρια έμοιαζαν να θέλουν να διακοσμήσουν τη σκοτεινή νύχτα και να φωτίσουν τους τσοπάνηδες στη νυχτερινή βοσκή προς το μυτάτο. Την επομένη, που άρχισε με αραιή συννεφιά, ο ΣΟΧΤ για την ανάβαση στην κορυφή του Τιμίου Σταυρού χωρίστηκε σε δύο ομάδες η μία ακολούθησε τη διαδρομή από τη Νίδα με κατεύθυνση στην κορυφή και η άλλη πήγε οδικώς στο Λιβαδιώτικο Αόρι στο Λάκκο του Μυγερού (καταφύγιο) όπου από τη βορειοδυτική πλευρά μέσω πλακόστρωτης στράτας πορεύτηκε προς την κορυφή. Δυστυχώς ο καιρός εκείνο το πρωί άλλαξε και στο μεγάλο υψόμετρο πυκνή ομίχλη έκλεινε το τοπίο, κρύος και ισχυρός αέρας φυσούσε από δυτικά φέρνοντας στάλες βροχής και κάνοντας αναγκαίο το χειμερινό ντύσιμο για όσους το είχσν. Παρόλα αυτά η συνάντηση των δύο ομάδων έγινε στην κορυφή και με την επάνοδο όλων στο Μυγερό ξεκίνησε η περιήγηση στην Κρήτη. Πρώτη στάση κάναμε στα Ζωνιανά όπου η έκπληξη ήταν το Μουσείο του κ. Διονύση Ποταμιάνου (αδελφού των εφοπλιστών, ο ίδιος προτίμησε να εγκατασταθεί στην Κρήτη όπου ζει μόνιμα με την οικογένειά του). Έχει δημιουργήσει ένα μουσείο κέρινων ομοιωμάτων αναφερόμενο στους αγώνες Ελλήνων και Κρητών αγωνιστών. Αρχή από την Πρέβελη Τη Δευτέρα με βάση το κάμπινγκ στον Πλακιά στη Νότια Κρήτη επισκεφθήκαμε την ειδυλλιακή Πρέβελη με την ασυναγώνιστη ομορφιά της, τα κρυστάλλινα νερά και πορευτήκαμε στις όχθες του ποταμού με την πλούσια βλάστηση, τους αυτοφυείς φοίνικες που συνθέτουν ένα σκηνικό εξωπραγματικό. Την επομένη σειρά είχε το φαράγγι Ίμβρος ή Ίμπρος απόστασης επτά χιλιομέτρων που ανήκει στη Χώρα των Σφακίων ξεκινάει από το οροπέδιο Ασκύφου και καταλήγει στο χωριό Κομιτάδες κοντά στην παραλία του Φραγκοκάστελου. Μέσα από αυτό διέρχεται παλιό μονοπάτι που συνέδεε κάποτε τα Χανιά με τα Σφακιά. Τα κυπαρίσσια, τα σφεντάμια και πρίνοι σε μια συναρπαστική διαδρομή δεν αργούν να δώσουν τη θέση τους στο θυμάρι και το φλισκούνι και το λιγοστό δίκταμο φυλακίζοντας πρωτόγονα τις αισθήσεις. Σε κάποιο σημείο το φαράγγι στενεύει σε πλάτος δύο μέτρων ενώ υψώνονται οι βράχοι στα 300 μέτρα (!), ενώ σε κάποιο άλλο σχηματίζει μια τεράστια καμάρα γνωστή ως Ξεπητήρα. Το Φραγκοκάστελλο ένα μεσαιωνικό κάστρο που βρίσκεται στη νότια ακτή της Κρήτης, περίπου 12 χιλιόμετρα ανατολικά της Χώρας Σφακίων. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής και φημίζεται για το φαινόμενο που είναι γνωστό ως Δροσουλίτες, που παρατηρείται στον κάμπο γύρω από το κάστρο, κάθε χρόνο στα τέλη της άνοιξης. Μια στρατιά από νεκρούς πολεμιστές με αστραφτερές πανοπλίες προελαύνει προς τη θάλασσα πάνω απ΄το Φραγκοκάστελο. Λένε πως είναι ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης με τους στρατιώτες του που υπερασπίστηκαν το κάστρο από τους Οθωμανούς. Στο Φαράγγι της Σαμαριάς
Οδικώς περνάμε στη βόρεια Κρήτη με προορισμό τα Χανιά. Από εκεί επίσης οδικώς μια ομάδα πάμε στον Ομαλό για να κάνουμε τη διάσχιση του Φαραγγιού της Σαμαριάς πασίγνωστου για τις ομορφιές του. Εκεί ενώ η ώρα είναι 12.45 οι άνδρες της Πυρασφάλειας μας πληροφορούν ότι το τελευταίο καραβάκι από την Αγία Ρουμέλη (έξοδο του φαραγγιού) είναι στις 17.30, οπότε πρέπει να διανύσουμε μέσα στο διάστημα αυτό τα 16 χιλιόμετρα της διαδρομής. Ξεκινώντας με την έγνοια του χρόνου πότε ορθώνεται ο πανύψηλος όγκος του Γκίγκελου, πότε αντικρίζουμε τον απρόσιτο όγκο της κορυφής Πάχνες (2.453 μέτρα) της υψηλότερης των Λευκών Ορέων. Η πορεία στο Φαράγγι είναι μοναδική, γίνεσαι ένα με τον κόσμο της φύσης, το δέος των πανύψηλων βράχων, η ποικιλία των δέντρων, των αρωματικών φυτών και της μορφολογίας του εδάφους ξεπερνά ακόμα και διάσημους καλλιτεχνικούς εκφραστές. Κοντά στο κέντρο της διαδρομής η παλιά Σαμαριά με τα αγριοκάτσικα που απαλλοτριώθηκε αρχές της δεκαετίας του ’60 και μαζί της τελειώνουν και τα λημέρια των κινημάτων κατέφευγαν εκεί, ειδικά στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Όταν μετά από ώρες φθάνεις στις Πόρτες, εκεί στη στενή πύλη είναι πλέον θέμα χρόνου να καλύψεις την επόμενη διαδρομή. Φθάσαμε όλοι αισίως και πήραμε το καραβάκι για τη Χώρα των Σφακίων (11 ευρώ παρακαλώ) και από εκεί το λεωφορείο του ΚΤΕΛ για μια απόσταση 1.45 ώρα μέχρι τα Χανιά. Σε ειδυλλιακές παραλίες Τις δύο επόμενες ημέρες επισκεφθήκαμε τη λιμνοθάλασσα του Μπάλου μια ρηχή παραλία με άμμο που σχηματίζεται ανάμεσα στο Ακρωτήριο της Γραμβούσας και το μικρότερο ακρωτήριο Τηγάνι, ένα από τα πιο φωτογραφημένα θέματα της Κρήτης. Κλείσαμε τη μέρα με μια βουτιά στα κύματα της Φαλάσαρνας πριν απολαύσουμε τη γευστική κουζίνα σε ένα παραθαλάσσιο ταβερνάκι του Κισσάμου. Την επομένη, προτελευταία ημέρα προορισμός ήταν η εξωτική παραλία της Ελαφονήσου, στο νοτιότερο άκρο του Ν. Χανίων, όπου η ματιά χάνεται στο απέραντο γαλάζιο. Αποχαιρετήσαμε την Κρήτη κάνοντας μια βόλτα στα στέκια της πόλης των Χανίων και τους τάφους των Βενιζέλων. Όσοι είχαμε ξαναπεράσει όλο και κάποιες μνήμες είχαμε φυλαγμένες για να τις ανασύρουμε και να διαπιστώσουμε πως ο χρόνος μπορεί να περνάει γρήγορα όμως δεν σβήνει τα πάντα. Μια πόλη που αναπτύσσεται ταχύτατα και συγκεντρώνει τα βλέμματα τουριστών από όλο τον κόσμο. Αυτό το διαπίστωσε και ο φίλος μας ο Βάιος ως απόστρατος του ναυτικού που δεν παρέλειψε να επισκεφθεί το Ιδαίον Άντρον μέσα στη νύχτα, ενώ το επόμενο απόγευμα θεάθηκε να αλλάζει μπαλιές με Γερμανίδες ποδοσφαιριστές στην παραλία του Πλακιά. Τον αφήσαμε στον Πειραιά με προορισμό το Μοναστηράκι.. Εν τέλει όλα πήγαν καλά στην εξόρμηση και επιστρέψαμε ικανοποιημένοι και ενθουσιασμένοι, αν εξαιρέσουμε την παγερή θέα των πολεμικών πλοίων στο λιμάνι της Σούδας. Βασικό ρόλο σε αυτό έπαιξαν η καλή διάθεση όλων, η προεργασία για εισιτήρια και διαμονή από τη Βιβή Τόγελου, η ακούραστη οδήγηση του Βασίλη Σιδέρη που κάλυψε αμέτρητα χιλιόμετρα πολλές φορές σε χωματόδρομο, όπως και οι ειδικές γνώσεις του Θύμιου Σαλιάχη. Καλό καλοκαίρι σε όλους και καλές αναβάσεις! *κείμενο Λάζαρος Τσουμένης |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
September 2020
Categories |